Hipoglisemiyi arttırmadan glikoz kontrolü sağlayan ilaç

20 Haziran 2012 | 5 Ocak 2020 | Kategori: Farmasötik / İlaçlar Print

4 Paylaşım

Tip 2 diyabetlilerin sadece yarısının kan şekerleri hedef düzeyde, ancak The Lancet’te yayınlanan yeni bir çalışmaya göre, halen Faz -II randomize aşamasında olan TAK-875 isimli yeni bir ilaç glikoz düzeylerini ayarlamada gelecek vaat ediyor. TAK-875, pankreasın B hücrelerinden insülin salınımını sadece diyabetiklerin en fazla ihtiyaç duyduğu zamanlarda – bir öğünden sonra glikoz ve yağ asitlerinin kanda arttığı zamanlar gibi – artırarak çalışıyor.

TAK-875, tip 2 diyabet tedavisinde kan şekeri kontrolünü iyileştiren yeni bir ilaç. Glimepirid’e eşit etkinlikte olan bu ilaç, hipoglisemi olarak adlandırılan, kan şekerinde tehlikeli bir azalma oluşturmada anlamlı olarak daha düşük riske sahip. G protein ile eşleşen reseptör 40 veya GPR40 olarak da bilinen serbest yağ asiti reseptörü 1, insülin üretiminin tetiklenmesi ve düzenlenmesinde yaşamsal bir rol oynamaktadır. Yemek sonrası gibi, glukoz ve yağ asitleri kanda arttığı zaman, pankreasın β hücrelerinden insülin salımını artırarak çalışır. Bunun sonucu olarak kanda glukoz düzeyleri düşer. FFAR1 reseptörünü aktif hale getiren ilaçlar, diyabetiklerin daha fazla insülin salmasına ve kan glukoz düzeylerinin kontrolünü iyileştirmeye yardım etme potansiyeline sahiptir. TAK-875, insülin salgılanmasını glukoza dayalı bir anlayışla sağlayan yeni bir oral ilaçtır. Bu durum, glukoz düzeyleri normalken insülin salgılanmasına hiçbir etkisinin bulunmadığı anlamına gelmektedir. Böylece kan şeker düzeylerinin kontrolünü hipoglisemi riski olmaksızın iyileştirme potansiyeline sahiptir.

Çalışmada, the University of Michigan Health System’de dahiliye uzmanı olan Prof. Dr. Charles Burant ve meslektaşları, diyet, egzersiz veya metformin tedavisi ile yeterli glukoz kontrolü sağlanamayan tip 2 diyabetli 426 hastayı, TAK 875’in beş dozundan birine, plaseboya veya konvansiyonel bir diyabet tedavisi olan glimepiride randomize etti. Primer sonlanım noktası çalışmanın başlangıcından itibaren hemoglobin A1c’deki değişimdi. 12. haftada, TAK-875’in tüm dozları HbA1c’de plaseboya kıyasla anlamlı düşüşler sergilerken, glimepiride kıyasla benzer bir azalma oluştu.

25 mg veya daha yüksek TAK-875 dozunda, 12 hafta içinde plaseboya kıyasla (%19) yaklaşık iki kat hastada (%33-48) ve glimepirid ile benzer oranda hastada (%40) Amerikan Diyabet Birliği (ADA) HbA1c hedefi olan %7’nin altına ulaştı. TAK-875 genel olarak iyi tolere edildi. Hipoglisemi insidansı TAK-875’in tüm dozlarında glimepiride kıyasla anlamlı olarak daha düşüktü (%2’ye kıyasla %19), plaseboya kıyasla ise benzerdi (%2).

Tedaviyle ilişkili yan etkilerin ortalama insidansı, TAK 875 gruplarında ve plasebo grubunda benzerdi (tüm TAK-875 gruplarında %49 vs. %48); ancak glimepirid grubunda artan hipoglisemi riski nedeniyle daha yüksekti (%61). Çalışmanın yazarlarından Prof. Dr. Charles Burant, şu değerlendirmede bulundu: “Sülfonilürelerle tedaviden sonra sıkça görülen hipoglisemiden dolayı, TAK-875 ile tedaviden sonra düşük hipoglisemi riski, tip 2 diyabetli kişilerde FFAR1’i hedeflemenin tedavi avantajı olabileceğini ortaya koymaktadır. TAK-875’in potansiyeliyle ilgili gerçekten heyecanlıyız ve bu ilacın ne kadar iyi çalıştığını, ne kadar güvenli olduğunu ve diyabet tedavisinde yerinin ne olduğunu bulmak için, daha büyük çalışmalar yürütmeye istekliyiz. Yazar, “TAK-875 minimum hipoglisemi riskiyle, tip 2 diyabetli hastalarda glisemik kontrolü anlamlı olarak iyileştirdi. Sonuçlar, FFAR1’in etkinleştirilmesinin tip 2 diyabetin tedavisinde uygun bir tedavi hedefi olduğunu göstermektedir.”

KAYNAK: TAK-875 versus placebo or glimepiride in type 2 diabetes mellitus: a phase 2, randomised, double-blind, placebo-controlled trial. Charles F Burant, Prabhakar Viswanathan, John Marcinak, Charlie Cao, Majid Vakilynejad, Benhuai Xie, Eckhard Leifke. The Lancet, 2012; DOI: 10.1016/S0140-6736(11)61879-5

Makalenin tamamına aşağıdaki linkten ulaşılabilmektedir:

http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(11)61879-5/abstract

ABSTRACT

Summary
Background
Activation of free fatty acid receptor 1 (FFAR1; also known as G-protein-coupled receptor 40) by fatty acids stimulated glucose-dependent β-cell insulin secretion in preclinical models. We aimed to assess whether selective pharmacological activation of this receptor by TAK-875 in patients with type 2 diabetes mellitus improved glycaemic control without hypoglycaemia risk.

Methods
We undertook a phase 2, randomised, double-blind, and placebo-controlled and active-comparator-controlled trial in outpatients with type 2 diabetes who had not responded to diet or metformin treatment. Patients were randomly assigned equally to receive placebo, TAK-875 (6•25, 25, 50, 100, or 200 mg), or glimepiride (4 mg) once daily for 12 weeks. Patients and investigators were masked to treatment assignment. The primary outcome was change in haemoglobin A1c (HbA1c) from baseline. Analysis included all patients randomly assigned to treatment groups who received at least one dose of double-blind study drug. The trial is registered at ClinicalTrials.gov, NCT01007097.

Findings
426 patients were randomly assigned to TAK-875 (n=303), placebo (n=61), and glimepiride (n=62). At week 12, significant least-squares mean reductions in HbA1c from baseline occurred in all TAK-875 (ranging from −1•12% [SE 0•113] with 50 mg to −0•65% [0•114] with 6•25 mg) and glimepiride (—1•05% [SE 0•111]) groups versus placebo (—0•13% [SE 0•115]; p value range 0•001 to <0•0001). Treatment-emergent hypoglycaemic events were similar in the TAK-875 and placebo groups (2% [n=7, all TAK-875 groups] vs 3% [n=2]); significantly higher rates were reported in the glimepiride group (19% [n=12]; p value range 0•010—0•002 vs all TAK-875 groups). Incidence of treatment-emergent adverse events was similar in the TAK-875 overall (49%; n=147, all TAK-875 groups) and placebo groups (48%, n=29) and was lower than in the glimepiride group (61%, n=38).

Interpretation
TAK-875 significantly improved glycaemic control in patients with type 2 diabetes with minimum risk of hypoglycaemia. The results show that activation of FFAR1 is a viable therapeutic target for treatment of type 2 diabetes.