Romatoid artrit hastalarında venöz tromboemboli riski yüksek

6 Nisan 2013 | 5 Ocak 2020 | Kategori: İç Hastalıkları, Romatizmal Hastalıklar Print

248 Paylaşım

İsveç’te 45 binden fazla romatoid artrit (RA) hastasının katıldığı ve JAMA’da yeni yayımlanan bir çalışmada, bu hastalığa sahip kişilerde venöz tromboemboli (VTE) riskinin yüksek olduğu ve bu artmış riskin tanıdan sonra ki 10 yıl boyunca stabil kaldığı gösterildi. Çalışmaya göre; özellikle hastaneye yatış ile birlikte, Romatoid artrit’in VTE için yüksek bir risk faktörü haline geldiği ileri sürüldü.

Stockholm Karolinska Institutet çalışanlarından Dr. Marie E. Holmqvist ve ekibi, hastaneye yatış verileri ile birlikte, RA başlangıcı ve hastalık süresi ile ilişkili olarak RA hastalarında VTE’nin genel görülme sıklığını ve rölatif riskini değerlendiren bir çalışma yaptı. Çalışmada tümü İsveç’ten olmak üzere, RA prevalansı grubu (n=37.856), RA insidansı grubu (n=7904) ve eşleştirilmiş genel bir karşılaştırma grubu yer alıyordu. Çalışma 1997-2010 yılları arasında yürütüldü.

RA prevalansı grubundaki hastaların 838’i (%2.2) ve kontrol grubundaki kişilerin 1866’sında (%1.1) indeks tarihinden sonra bir VTE olay geçirdiği saptandı. Bu verilerin analizi, RA prevalansı grubundaki hastaların genel popülasyona kıyasla daha yüksek VTE riski altında olduğunu gösterdi. RA semptomları başladığında VTE ve RA öyküsü arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktu. RA tanısından bu yana, kontrol grubuna kıyasla, RA kohortunda ilk yıl içerisinde artmış VTE oranı göze çarptı.

Yeni Kateterle Trombolitik Tedavi ile toplardamar pıhtılaşmasına etkili çözüm

Bu artış, ilk on yıl boyunca ilerlemedi. Araştırmacılar, kontrol grubuna kıyasla, RA kohortunda hastaneye yatış sonrasında gelişen VTE oranlarının daha yüksek olduğunu, ancak taburcu olduktan 1 yıl sonra bu oranın yüksek seyretmediğini ortaya koydu. VTE oranı, yaşa bağlı olarak artış gösterdi; ancak her iki cinsiyette ve romatoid faktör durumunda benzerdi.

Çalışmanın yazarları, RA hastalarında VTE (hem derin ven trombozu hem de pulmoner emboli) riskinde bir artış olabileceği ve VTE riskinin RA tanısından kısa bir süre sonra artacağı ve ilk 10 yıl süreyle stabil kalacağı sonucunca vardı. Hastaneye yatış, genel popülasyonda ve RA kohortunda VTE için güçlü bir risk faktörü olsa da, kısa vadede VTE oranları (taburcudan <1 yıl sonra) her iki grupta da benzerdi.

VTE oranları yaşa bağlı olarak değişiklik göstermekle birlikte, cinsiyetler arasında, RA tanısına veya romatoid faktör durumuna göre bir farklılık göstermedi. Ancak, VTE’nin rölatif riski, hasta alt gruları arasında büyük ölçüde benzerdi.

Romatoid Artrit tehlikeli bacak ve akciğer pıhtısı riskini artırıyor!

KAYNAK: Risk of Venous Thromboembolism in Patients With Rheumatoid Arthritis and Association With Disease Duration and HospitalizationVenous Thromboembolism in Rheumatoid Arthritis. Marie E. Holmqvist et al. JAMA: The Journal of the American Medical Association,DOI: 10.1001/2012.jama.11741

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşılabilmektedir:
http://jama.jamanetwork.com/article.aspx?articleid=1367509

ABSTRACT.
Context Recent reports suggest that rheumatoid arthritis (RA) may be a risk factor for venous thromboembolism (VTE), particularly in conjunction with hospitalization. Using hospitalization data to identify RA and VTE may identify patients when they are at elevated risk for other reasons, obscuring the incompletely understood underlying association between RA and VTE and leading to inappropriate institution or timing of interventions.

Objective To estimate risks for VTE in patients with RA, including the relation of these risks to disease duration and hospitalization.

Design, Setting, and Patients Prospective, population-based cohort study of 1 prevalent RA cohort (n = 37 856), 1 incident RA cohort (n = 7904), and matched general population comparison cohorts, all from Sweden, with follow-up from 1997 through 2010.

Main Outcome Measure First-time VTE.

Results Patients with prevalent RA were at greater risk of VTE than the general population (rate, 5.9 [95% CI, 5.1-6.6] vs 2.8 [95% CI, 2.6-3.1] per 1000 person-years (adjusted hazard ratio [HR], 2.0 [95% CI, 1.9-2.2]; P < .001). By the time of RA symptom onset, there was no statistically significant association between a history of VTE and RA (odds ratio, 1.2 [95% CI, 1.0-1.4]; P = .08; 150 events in the RA cohort vs 587 in the comparison cohort). Counting from RA diagnosis, an increased rate in the RA cohort vs the comparison cohort (3.8 [95% CI, 2.5-5.2] vs 2.4 [95% CI, 1.9-2.9] per 1000 person-years; HR, 1.6 [95% CI, 1.1-2.5]; P = .02) was detected within the first year and did not increase further during the first decade. Although rates for VTE following hospitalization were higher, the 1-year rate of VTE per 1000 person-years was not higher in the RA cohort than in the comparison cohort after hospital discharge (11.8 [95% CI, 8.6-15.1] vs 13.1 [11.3-14.8]; HR, 1.0 [95% CI, 0.7-1.4]; P = .90). The rates of VTE increased with age but were largely similar across sex and rheumatoid factor status, as were the HRs for VTE across age, sex, and rheumatoid factor status.

Conclusions Compared with the general population, Swedish patients with RA had an elevated risk for VTE that was stable over the first 10 years after diagnosis. Although hospitalization was a risk factor for VTE the first year after discharge, the excess risk was not greater in patients with RA than in the general population.