P53 geninin kanser hücresinde nasıl inaktif olduğu saptandı!

4 Ağustos 2011 | 4 Ocak 2020 | Kategori: Güncel / Literatür, Onkoloji Print

65 Paylaşım

P53 geni ve tümörlerin büyüme mekanizması
P53 geninin, insan genomunda en önemli genlerden biri olarak kabul edildiğini söyleyen Heritage Medical Research Centre araştırmacısı Dr. Roger Leng, p53 geninin kanser hücrelerinde nasıl inaktif olduğunu ve tümörün büyümesine nasıl yol açtığını saptadıklarını açıkladı. Dr. Leng ve ekibi, sorumlunun UBE4B geni olduğunu ve bu genin hem p53 genine hem de MDM2 proteinine bağlandığını, bu sayede proteinler arasındaki bu ilişkinin çözüldüğünü yayınladıkları çalışma ile açıkladılar.

Uzun yıllardır MDM2 proteininin vücuttaki p53 düzeyini düşürdüğü biliniyordu, fakat insan tümörlerinin %50’sinden fazlasında kanser hücrelerinde p53 geninin inaktif olmasına neyin yol açtığı bilinmiyordu. MDM2’nin tek başına tümörü baskılama özelliği olmaması, bilim adamlarının MDM2’ye kanser hücrelerinde p53 genini yok etmesine yardımcı olan moleküle ilişkin merakı artıyordu.

MDM2 ve insanlarda HDM2 adı verilen bu iki protein, laboratuvar ortamında p53 genini tamamen parçaladı. Buna hücrelerde tamamen yok olan spesifik bir protein olduğu anlamına gelen poliubikitinasyon süreci denir. Ayrıca Dr. Leng ve ekibi, kanserli insan beyni dokularında da bu deneyi gerçekleştirdi ve aynı sonuçları aldı. Artık göz önünde bulundurulan mekanizma, UBE4B genini hedef almak ve MDM2 proteininin çalışmasını engellemek. Dr. Leng, MDM2’nin nasıl düzenlendiğini ve DNA hasarı mevcut olursa UBE4B ve p53 genine ne olacağını bulmak istediklerini belirtti.

Kanser tedavisinde yeni hedef: P53 gen aktivasyonu

Nature Medicine’ın internet sitesinde yayımlanan çalışma, Alberta Heritage Foundation for Medical Research Scholar ve Canadian Institutes of Health Research, tarafından finansal olarak desteklendi.

KAYNAK: Hdm2-mediated degradation of the tumor suppressor p53. H. Wu, L. Pomeroy, M. Ferreira, Natalia Teider, Shigetsugu Hatakeyama, V. Tron, Linda Saltibus, Roger Leng. Nature Medicine, 2011; DOI: 10.1038/nm.228

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
http://www.nature.com/nm/journal/v17/n3/full/nm.2283.html