Kanser tedavisi alan çocuklar ileri yaşlarda kardiyak risk altında!

18 Ekim 2010 | 4 Ocak 2020 | Kategori: Onkoloji, Pediatri Print

2K Paylaşım

Archives of Internal Medicine’da yayımlanan yeni bir çalışmada çocukluk çağında kanserden sağkalım oranının son 50 yılda %20’den %70-80’lara kadar yükseldiği belirtilirken sağkalan kişiler inuzun dönemde kardiyovasküler hastalık ve kardiyak mortalite riski altında bulunduğu saptamasına yer verildi. Çalışmada, ayrıca yapılan çeşitli popülasyon esaslı çalışmalarda genel popülasyona kıyasla çocukluk çağında kanseri yenen hastalarda kardiyovasküler hastalıklara bağlı ölüm oranının 6 ila 8 kat daha fazla olduğu da belirtiliyor.

Çalışmaya göre, çocukluk çağında kanseri yenen kişilerde uzun dönemde kalp fonksiyonlarında anormallik görülme riski artıyor. Hollanda Amsterdam Emma Çocuk Hastanesi / Akademik Tıp Merkezi çalışanlarından Dr. Helena J. van der Pal ve meslektaşları, çalışma kapsamında çocukluk çağında kanseri yenen ve ≥5 yıl yaşayan 601 kişi üzerinde çalışma yaptı. Çalışma kapsamında daha önce verilen tanı ve tedaviler de göz önünde bulunduruldu. Çalışmanın amacı, farklı kardiyotoksik tedaviler ile tedavi edilen, çocukluk çağında kanseri yenen hastalarda uzun dönemde sol ventriküler disfonksiyon prevalansının ve belirleyici faktörlerinin değerlendirilmesiydi.

Araştırmacılar, uzun süreli takip sonucunda (ortalama 15.4 yıl), çocukluk çağında kanseri yenen hastaların %27’sinde kalp fonksiyon anormalliği saptadı. Bu anormallik, en sık kombine kanser tedavisi verilen kişilerde görülmüştü. Ancak araştırmacılar yaş, yüksek doz siklofosfamid veya ifosfamidin de, kardiyak disfonksiyon için risk faktörü olabildiğinin de altını çizdi.

Araştırmacılar, çocukluk çağında kanseri yenen ve uzun dönemde kardiyak disfonksiyon görülen hastaların %27’lik genel prevalansının genç popülasyonda önemli derecede yüksek olduğunu ve bu hastalarda ileride klinik kalp yetmezliği görülebileceğini belirtti. Sonuç olarak, çocukluk çağında kanseri yenen hastaların >%25’inde, ilk vizitlerinde subklinik kardiyak disfonksiyon görülmüştür. Araştırmacılar kardiyotoksik tedaviler alan, çocukluk çağında kanseri yenen kişilerin, subklinik kardiyak disfonksiyon olmasa dahi, takip edilmesi gerektiğini belirtmiş ve erken tanı ve tedavi ile ileride görülebilecek kalp fonksiyonu anormalliklerinin önlenebileceğini ifade etmiştir.

Kaynak: Cardiac Function in 5-Year Survivors of Childhood Cancer: A Long-term Follow-up Study. Helena J. van der Pal; Elvira C. van Dalen; Michael Hauptmann; Wouter E. Kok; Huib N. Caron; Cor van den Bos; Foppe Oldenburger; Caro C. Koning; Flora E. van Leeuwen; Leontien C. Kremer. Arch Intern Med, 2010; 170 (14): 1247-1255

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşılabilmektedir:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20660845

Abstract
BACKGROUND: Childhood cancer survivors (CCSs) have an increased risk of morbidity and mortality. We evaluated the prevalence and determinants of left ventricular (LV) dysfunction in a large cohort of long-term CCSs treated with different potentially cardiotoxic therapies.METHODS: The study cohort consisted of all adult 5-year CCSs who were treated with potentially cardiotoxic therapies and who visited our late effects outpatient clinic. Echocardiography was performed in patients who had received anthracyclines, cardiac irradiation, high-dose cyclophosphamide, or high-dose ifosfamide. Detailed treatment data were registered. Both multivariate linear and logistic regression analyses were performed.RESULTS: Of 601 eligible CCSs, 525 (87%) had an echocardiogram performed, of which 514 were evaluable for assessment of the LV shortening fraction (LVSF). The median overall LVSF in the whole group of CCSs was 33.1% (range, 13.0%-56.0%). Subclinical cardiac dysfunction (LVSF <30%) was identified in 139 patients (27%). In a multivariate linear regression model, LVSF was reduced with younger age at diagnosis, higher cumulative anthracycline dose, and radiation to the thorax. High-dose cyclophosphamide and ifosfamide were not associated with a reduction of LVSF. Vincristine sulfate was associated with a nonsignificant decrease of cardiac function (P = .07). Epirubicin hydrochloride was as cardiotoxic as doxorubicin when corrected for tumor efficacy, and daunorubicin hydrochloride seemed less cardiotoxic.

CONCLUSIONS: A high percentage (27%) of young adult CCSs have an abnormal cardiac function. The strongest predictors of subclinical cardiac dysfunction are anthracycline dose, cardiac irradiation, and younger age at diagnosis. There is a suggestion that daunorubicin is less cardiotoxic than other anthracyclines.