Kalp Yetmezliği tedavisinde kandesartan ve losartan kıyaslandı

23 Mayıs 2011 | 4 Ocak 2020 | Kategori: Kardiyoloji Print

107 Paylaşım

Kandesartan ve losartan karşılaştırılması ölüm riskinde farklı sonuçlar verdi. Kalp yetmezliğinin tedavisinde kullanılan anjiyotensin II reseptör blokerleri (ARB) kandesartan ve losartanın karşılaştırılması sonucunda, kandesartan 1. ve 5. yılda daha düşük ölüm riski ile ilişkilendirildi. JAMA’da geçtiğimiz ay yayınlanan çalışma her iki ilaçla ilgili ilginç sonuçlar ortaya koydu.

Anjiyotensin II reseptör blokerleri, kalp yetmezliği ve azalmış sol ventriküler ejeksiyon fraksiyonu (LVEF) olan hastalarda kardiyovasküler mortalite ve kalp yetmezliğine (KY) bağlı hastaneye yatış oranını azaltan ilaçlardır. ARB’lerin farklı etkilerine karşın, birebir kıyaslama çalışması yapılmamıştır. Kalp yetmezliği olan yaşlı hastalar üzerinde yapılan bir araştırmaya göre, losartan diğer ARB’lere kıyasla, daha yüksek mortalite ile ilişkilendirilmiştir.

Stockholm South Hospital Kardiyoloji Anabilim Dalı öğretim üyesi Dr. Maria Eklind-Cervenka ve ekibi, KY hastalarında kandesartanın, losartana kıyasla, daha düşük tüm nedenlere bağlı mortalite ile ilişkili olup olmadığını araştırmak için bir çalışma yaptı. Çalışmada 2000-2009 yılları arasında 62 hastane ve 60 dispanserden 30.254 hastanın yer aldığı KY kayıtları (İsveç Kalp Yetmezliği Çalışması) incelendi. Bu hastaların 5139’u (ortalama yaş 74; %39 kadın) kandesartan (n=2639) veya losartan (2500) ile tedavi edilmişti.

İki tedavi grubunun genel sağkalımı açısından değerlendirildiğinde, kandesartan grubunda 1 yıllık sağkalım %90’ken, losartan grubunda %83’tü. Beş yıllık sağkalım ise kandesartan grubunda %61; losartan grubunda %44’tü. Sonuçlar alt grup analizlerinde de aynıydı. Araştırmacılar, kandesartanın losartandan daha etkili olması için mekanik nedenlerin olması gerektiğine ve kandesartan ile daha geniş ölçekli çalışmaların yapıldığına ve daha olumlu sonuçlar elde edildiğine dikkat çekti.

Sonuç olarak, çalışma bulguları, losartana kıyasla, kandesartanın daha düşük tüm nedenlere bağlı mortalite ile ilişkili olduğunu gösterdi. Bununla birlikte, klinik açıdan nihai sonuca ulaşmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç var. Araştırmacılar, farklı ARB’lerin randomize kontrollü çalışmalarda test edilmesi gerektiğini belirtiyor.