Diyabet ve hipertansiyon hastalarında mutlaka glokom taraması yapılmalı!

2 Kasım 2011 | 4 Ocak 2020 | Kategori: Diyabet, Glokom, Güncel / Literatür, Hipertansiyon Print

478 Paylaşım

Diyabet ve hipertansiyon hastalarında Glokom risk çok yüksek! Diyabet ve hipertansiyon hastaları için yeni bir risk alanı saptandı. Michigan Üniversitesi Kellogg Göz Sağlığı Merkezi araştırmacıları tarafından yapılan güncel bir çalışmaya göre, diyabet ve hipertansiyon hastaları, açık açılı glokom (AAG) riski altında yaşıyorlar. Kendi alanında bir ilk olan çalışmaya göre bu hasta grupları glokom riski açısından taranmalı! Kellogg Göz Sağlığı Merkezi’nde çalışan glokom uzmanı Prof. Dr. Joshua D. Stein ve ekibi, Amerika’da 2001 ve 2007 tarihleri arasında en az bir kere göz sağlığı uzmanına görünmüş, 40 yaş ve üzeri 2 milyondan fazla kişinin hasta kayıtlarını inceledi.

Araştırmacılar, AAG gelişme riskinin yalnızca diyabetik olan hastalarda %35 daha; yalnızca hipertansif olan hastalarda %17 ve hem diyabetik hem de hipertansif olan hastalarda %48 fazla olduğunu belirledi. Çalışmada metabolik sendromun bileşenleri (obezite, hipertansiyon, diyabet ve yüksek kolesterol ve yüksek trigliserid düzeyleri ile karakterize hiperlipidemi) arasında muhtemel ilişki olup olmadığı araştırıldı.

Göz tansiyonu (Glokom) nedir? Nedenleri, belirtileri ve tedavisi

Metabolik sendrom, Amerikan nüfusunu en olumsuz etkileyen beş hastalıktan biri olma özelliğini taşıyor. Bunun yanı sıra, araştırmacılar bu bileşenlerin glokom riski ile olan ilişkisini de değerlendirdi.

Araştırmacılar, diyabet ve hipertansiyonun AAG riskini artırdığını saptamakla birlikte, hiperlipideminin de hastalık riskini %5 oranında azalttığını ortaya koydu. Bu bulgunun doğru olup olmadığını, glokom riskini ilacın mı yoksa hastalığın mı, yoksa her ikisinin mi düşürdüğünü araştırmak için kısa bir süre sonra bir çalışma daha yapılması planlanıyor. Bu çalışmadan elde edilecek sonuçlar, glokom tedavisinde çığır açabilir.

Dr. Stein, diyabetik ve hipertansif olan hastaların diyabetik retinopati gibi göz problemleri riskinin yüksek olduğunu ve bu çalışmada da, diğer çalışmalarda olduğu gibi, bu hasta popülasyonunda glokom riskinin yüksekliğinin gösterildiğini açıkladı. Glokom, dünyada tedavi edilemeyen körlüğün başlıca nedeni olup, Amerika’da 2.2 milyondan fazla kişi glokom hastasıdır. Nüfus yaşlandıkça, glokom tanısında artış bekleniyor.

AAG, ilerleyene kadar belirti vermediğinden, artmış göz içi basıncı, ailede glokom öyküsü, ileri yaş ve beyaz ırk dışındaki ırklara mensup olmak gibi risk faktörleri göz önünde bulundurularak, glokom riski öngörülebilir ve bu hastalar düzenli olarak taramadan geçirilip, takip edilebilir.

Dr. Stein, bu çalışmada, diyabetik ve hipertansif hastalar dahil, glokom riski yüksek hastalara düzenli göz muayenesi yapılması gerektiğinin vurgulandığını belirtti. Çalışma Ulusal Göz Enstitüsü tarafından finansal olarak desteklendi.

Prematüre bebeklere mutlaka Rop Muayenesi yapılmalı!

KAYNAK: The Relationship Between Components of Metabolic Syndrome and Open-Angle Glaucoma. P. Anne Newman-Casey, Nidhi Talwar, Bin Nan, David C. Musch, Joshua D. Stein. Ophthalmology, 2011; DOI: 10.1016/j.ophtha.2010.11.022

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşılabilmektedir:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21481477

Abstract
PURPOSE: To determine whether an association exists between various components of metabolic syndrome (diabetes mellitus [DM], systemic arterial hypertension [HTN], hyperlipidemia, and obesity) and open-angle glaucoma (OAG) in a large, diverse group of individuals throughout the United States.

DESIGN: Longitudinal cohort study.

PARTICIPANTS: All beneficiaries aged ≥40 years continuously enrolled in a managed care network who had 1 or more visits to an eye care provider during 2001 to 2007 were identified.

METHODS: Billing codes were used to identify individuals with OAG and those with components of metabolic syndrome. Cox regression was used to determine the hazard of developing OAG in enrollees with individual components or combinations of components of metabolic syndrome, with adjustment for sociodemographic factors, systemic medical conditions, and other ocular diseases.

MAIN OUTCOME MEASURES: Hazard of developing OAG.

RESULTS: Of the 2 182 315 enrollees who met the inclusion criteria, 55090 (2.5%) had OAG. After adjustment for confounding factors, those with DM (hazard ratio [HR] = 1.35 [95% confidence interval [CI], 1.21-1.50]) or HTN (HR = 1.17 [95% CI, 1.13-1.22]) alone or in combination (HR = 1.48 [95% CI, 1.39-1.58]) had an increased hazard of developing OAG relative to persons with neither of these conditions. By contrast, persons with hyperlipidemia alone had a 5% decreased hazard of OAG (HR = 0.95 [95% CI, 0.91-0.98]). Comorbid hyperlipidemia attenuated the increased hazard between HTN (HR = 1.09 [95% CI, 1.05-1.12]) or DM (HR = 1.13 [95% CI, 1.05-1.21]) and OAG.

CONCLUSIONS: At a time when the prevalence of metabolic disorders in the United States, is increasing this study furthers our understanding of risk factors associated with OAG and helps identify persons who may be at increased risk for this condition.