Diyabet demans riskini önemli düzeyde artırabilir

8 Aralık 2011 | 5 Ocak 2020 | Kategori: Güncel / Literatür Print

2K Paylaşım

Amerikan Nöroloji Derneği’nin yayın organı Neurology dergisinde yayımlanan çalışmaya göre, diyabet hastalarında demans görülme riski önemli ölçüde artış gösteriyor. Diyabet ve demans arasında sıkı bir ilişki bulunduğunu söyleyen çalışmanın yazarı Japonya Kyushu Üniversitesi Öğretim Üyesi Dr. Yutaka Kiyohara, yaptıkları çalışmada diyabetin demansın risk faktörleri arasında olabileceğini saptadıklarını belirtti. Çalışmanın verileri, tüm dünyada artış gösteren bir hastalık olan diyabetin kontrolünün, hastalığın kendisinden de önemli olduğuna işaret ediyor.

Çalışmada diyabet hastalarında Alzheimer hastalığı ve kan damarlarında hasar ile karakterize ve nihayetinde beyinde oksijen noksanlığına yol açan vasküler demans gibi diğer demans türlerinin görülme oranının daha yüksek olduğu saptandı. Çalışmaya, diyabet olup olmadığını öğrenmek için geceden açlıkla glukoz tolerans testi yapılan, ≥60 yaşında 1017 hasta dahil edildi. Çalışmaya katılanlar ortalama 11 yıl izlendi ve ardından demans testi yapıldı. Çalışma sırasında 1017 hastanın 232’sinde demans geliştiği görüldü.

Çalışmada diyabet hastalarının, glukoz düzeyi normal olan kişilere kıyasla, iki kat daha yüksek demans riski altında olduğu saptandı. Diyabet olmayan 559 hastanın yalnızca 115’inde demans gelişmişti.

Çalışma sonuçları kan basıncı, yüksek kolesterol düzeyi ve tütün kullanımı gibi faktörlere göre ayarlama yapıldıktan sonra da aynıydı. Demans riski, diyabet olmayan hastalarda da yüksekti; fakat bu hastalarda bozulmuş glukoz toleransı vardı veya hastalar prediyabetikti. Bununla birlikte, çalışmada kan glukoz düzeyinin yemekten 2 saat sonra dahi yüksek olan hastalarda da, demans riskinin önemli ölçüde arttığı saptandı.

KAYNAK: Association of Alzheimer disease pathology with abnormal lipid metabolism: The Hisayama Study. T. Matsuzaki, K. Sasaki, J. Hata, Y. Hirakawa, K. Fujimi, T. Ninomiya, S. O. Suzuki, S. Kanba, Y. Kiyohara, T. Iwaki. Neurology, 2011; 77 (11): 1068 DOI: 10.1212/WNL.0b013e31822e145d

Çalışma hakkında daha detaylı bilgiye aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

http://www.neurology.org/content/77/11/1068.abstract