Alzheimer Disease and Associated Disorders dergisinin yayımlanan güncel bir çalışmanın verileri Alzheimer hastalığında uzun süreli ilaç tedavisinin hastalığın ilerleyişini önemli ölçüde yavaşlattığını ve kombine tedavilerin ciddi yarar sağladığını gösterdi. Massachusetts General Hospital araştırmacıları tarafından yapılan ve Alzheimer hastalığı tedavisinde kullanılan ilaçların araştırıldığı ilk uzun dönemli çalışma olarak gösterilen araştırmanın verileri uzun dönemli tedaviyi ve kombine tedavileri ciddi şekilde destekliyor.
Çalışmanın baş araştırmacısı, Harvard Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı öğretim üyesi Dr. Alireza Atri, uzun dönemli ilaç tedavisinin önemli faydalar sağladığını belirterek: “Bu ilaçları değerlendirirken karşımıza çıkan en önemli sorun, hastaların bu tedavileri kullandığı halde mevcut durumunun kötüleşmesi. Bu da, hastalara ilaçların bir işe yaramadığını düşündürtüyor. Yaptığımız çalışma ise, bu ilaçların uzun süre kullanıldığında önemli yararları olduğunu gösteriyor” dedi. Piyasada Alzheimer hastalığının tedavisinde kullanılmak üzere onaylanan iki tür ilaç bulunduğunu belirten Dr. Atri, “Bunlar nörotransmitter asetilkolinin parçalanmasını baskılayan kolinesteraz inhibitörleri ve 2003 yılında onaylanan memantindir. Bu amino asit glutamatın etkisini değiştiren ve genellikle kolinesteraz inhibitörleri ile birlikte kullanılan diğer ilaç sınıfının birinci üyesidir” diye konuştu.
FDA onayı için ilaç firmalarının yaptığı klinik çalışmaların yalnızca 6 aylık olduğunu dile getiren Dr. Atri, şu bilgileri verdi: “Bu çalışmalara alınan hastalar spesifik özellikler taşımıyor. Oysa bu ilaçların günlük yaşamdaki etkileri yalnızca geniş ölçekli çalışmalarda incelenebilir. 1990 yılından bu yana Massachusetts General Hospital Hafıza Bozuklukları Birimi’nde tedavi edilen hastaların analiz edildiği bir çalışma yapıldı. Çalışmada herhangi bir ilaç tedavisi verilmeyen 144 hasta ve yalnızca kolinesteraz inhibitörleri ile tedavi edilen 122 hasta ve hem kolinesteraz inhibitörleri hem de memantin ile tedavi edilen 116 hasta incelendi.
Düzenli tedavinin bir parçası olarak hastalar 6 ayda bir bilişsel yetiler ve günlük yaşam aktivitelerindeki fonksiyonları açısından değerlendirildi. Çalışma bulgularında bu üç grupta da semptomların ilerleme hızı açısından anlamlı farklılıklar saptandı. En az düşüş, kombinasyon tedavisi verilen hastalarda gözlemlendi. Her katılımcının ortalama 2.5 yıllık verilerini değerlendirildiğinde, 4 yıl sonrasına kadar muhtemel sonuçları öngören bir istatistiksel model kullanarak, elde edilen veriler analiz edildi. İleriye dönük yararların elde edilmesi eskiden beri kullanılan bir yaklaşım olsa da, uzun süre kombinasyon tedavisi verilen hastalarda düşüş hızının daha az olduğu belirlendi. Bu da, tedavinin ileride oluşabilecek beyin hasarına karşı, hücreleri koruduğunu işaret ediyordu. Ancak bu önermenin daha kapsamlı çalışmalarda araştırılması gerekiyor.”
Dr. Atri, Alzheimer hastalığının tedavisinde hastalığın seyrini değiştirebilecek bir şeyler bulmanın önemli olduğunu belirterek sözlerini şöyle sürdürdü: “Şu anda bildiğimiz tek şey, bu ilaçlar uzun süreli kullanıldığında işe yarıyor. Tedavinin ilk aylarında bir değişim beklenmemeli. Hastanın semptomlarının kötüleşmemesi bile, tedavinin işe yaradığını gösterir.”
Massachusetts General Hospital Hafıza Bozuklukları Birimi’nde görev yapan Prof. Dr. John Growdon, aynı zamanda HMS Nöroloji Anabilim Dalı’nda öğretim üyesi olarak görev yapıyor. Prof. Dr. Growdon, bu çalışmanın Alzheimer hastalığının tedavisini değiştirebileceğini belirterek şu bilgileri veriyor: “Kolinesteraz inhibitörleri hafif ila orta demans tedavisinde kullanılıyor; memantin ise ileri demans tedavisine yönelik. Oysa başlangıçta her ikisinin de kullanılması, her şeyi değiştirebilir.”
KAYNAK. Long-term Course and Effectiveness of Combination Therapy in Alzheimer’s Disease. National Institute on Aging and the Massachusetts Alzheimer’s Disease Research Center; there was no involvement or support from the pharmaceutical industry. Additional co-authors of the report are Lynn Shaughnessy, Massachusetts School of Professional Psychology, and Joseph Locascio, PhD, MGH Neurology.
Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten uluşabilirsiniz:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2718545/
YAZIYI PAYLAŞ
YORUMUNUZ VAR MI?